Piše Milan Santrač

             NOVI  SVJETSKI  POREDAK  JE  UNIŠTIO                                                                  JUGOSLAVIJU                                  

 

Multietnička socijalistička Jugoslavija je nekada bila regionalna industrijska sila, država ekonomskog uspjeha.

Zajednica slovenskih naroda, Jugoslavija, je bila eksperiment koji su stvorili kreatori Novog svjetskog poretka čiji je vjekovni plan uništenja nacionalnih država i religije te formiranje jedne svjetske vlade i religije. Kad su izveli zaključke eksperimenta pristupili su njenom uništenju što je značilo početak nove faze u ostvarivanju njihovog konačnog cilja, formiranje jedne, svjetske vlade i jedne religije.
Tokom dvije decenije, prije 1980. godine godišnji bruto proizvod u Jugoslaviji bilježio je rast od 6.1%.  Zdravstvena zaštita je bila besplatna, bilo je pismeno preko 90 %  populacije, a prosječni životni vijek stanovništva se popeo na 71 godinu. Ali nakon deceniju zapadne "ekonomske pomoći" i petogodišnje dezintegracije, ratova, embarga i bojkota, privreda bivše Jugoslavije je uništena, a nekada moćni industrijski sektor razoren.
Jugoslovenska implozija je rezultat mahinacija svjetskih moćnika. Uprkos političkom kursu nesvrstavanja i bogatim trgovačkim odnosima s Evropskom zajednicom i Sjedinjenim Američkim Državama, administracija Ronalda Reagana je planirala uništenje jugoslavenske ekonomije u tajnoj direktivi Nacionalne sigurnosti iz 1984. godine, koja je postala osnova za buduću politiku Sjedinjenih Američkih Država prema Jugoslaviji. Cenzurisana verzija ovog dokumenta je objavljena 1990. godine i iz nje se vidi da je američka politika prema Istočnoj Evropi, uključujući i Jugoslaviju, zapravo skup širokih mjera za promociju “tihe revolucije” u cilju rušenja komunističkih vlasti i  reintegriranje “oslobođenih” istočnoeuropskih zemalja u tržišno orijentisane ekonomije Zapada.

Što se tiče Jugoslavije, ovaj proces je iniciran nametanjem zapadnih kreditora, makro-ekonomskih reformi čija je prva runda počela  poslije 1980. godine. Tokom te decenije “Međunarodni monetarni fond” i “Svjetska banka” su periodično prepisivali nove doze njihovog gorkog ekonomskog eliksira s kojim je Jugoslavija lagano dovedena u komatozno stanje.
Od samog početka ovog procesa programi koje je nametao MMF su ubrzavali dezintegraciju jugoslavenske privrede, što je dovelo do negativnog privrednog rasta od čak deset posto u 1990. godini. Dotadašnja država je konačno razorena sa svim predvidljivim socijalnim posljedicama. U međuvremenu je drastično narastao strani dug države, što je dovelo do pritiska na kurs dinara i pada standarda građana. Krajem 1989. godine jugoslavenski premijer Ante Marković se u Vašingtonu sastaje s predsjednikom Bušom, kako bi okončao pregovore oko nove financijske pomoći Jugoslaviji. Zauzvrat je Jugoslavija  morala pristati na još drastičnije ekonomske reforme, na devalvaciju, zamrzavanje plata, oštre rezove u državnoj potrošnji i eliminisanje državnog i radničkog upravljanja preduzećima.Sve ove mjere se i danas primjenjuju u svim republikama bivše Jugoslavije.
Masovne reforme koje su naložene sa Zapada, ubrzo su bile primijenjene, uključujući i onu za Zapad najvažniju , liberalizaciju zakonodavstva, posebno kada su u pitanju strana ulaganja. Ekonomska šok terapija je počela u januaru 1990. godine i to je, pored ostalog, dovelo do realnog pada vrijednosti plata od preko 40%. MMF je u potpunosti držao pod kontrolom jugoslavensku “Centralnu banku”, što je značajno smanjilo mogućnost socijalnog davanja i realizaciju privrednih programa.
Treba li ponoviti da su i sada sve centralne banke bivšik jugoslovenskih republika pod kontrolom MMF.
Reformatori su naprečac usvojili sve neophodne uslove za konačni slom Jugoslavije koja u tom trenutku više nije imala federalnu fiskalnu strukturu, a sve federalne političke institucije su bile toliko ranjene da se nisu mogle oporaviti.
Presijecanjem glavnih financijskih veza između Beograda i republika, ove reforme su zapravo dale energiju secesionističkim tendencijama koje su se hranile ne samo etničkim podjelama, već i ekonomskim faktorima. Budžetska kriza stvorena intervencijom MMF-a je osigurala de facto otcjepljenje republika, najprije Slovenije i Hrvatske a kasnije i ostalih.
Od Zapada nametnuta neoliberalna makro-ekonomska rekonstrukcija privrede je odigrala ključnu ulogu u uništavanju Jugoslavije. Ipak, od početka rata 1991. godine svjetski mediji su brižno  porekli svoju ulogu u ovom procesu. Odnosno, upravo suprotno, pridružili su se horu hvalospjeva na račun slobodnog tržišta, kao baze za izgradnju razorene privrede.

Socijalni i politički utjecaj ove ekonomske rekonstrukcije u Jugoslaviji je pažljivo izbrisan iz kolektivne svijesti svih nas.

Kreatori javnog mnijenja su uspostavili dogmu da su za raspad Jugoslavije krive etničke i religijske podjele, i ako su u stvarnosti te podjele bile samo posljedica daleko dubljih procesa i političkih lomova.
Ta lažna svijest nametnuta od moćnih  medija nas je sve onemogućila da shvatimo značaj istorijskih događanja i promjena, kao i pravih uzroka socijalnih konflikta.
Kada je riječ o bivšoj Jugoslaviji, ovakve laži su potpuno zamutile osnove južnoslovenskog ujedinjenja, solidarnost i jedinstvo ovih naroda. Ali, takva lažna i izvitoperena svijest postoji širom svijeta, u svim državama gdje su ekonomskim sankcijama ili ratom uništene tvornice, radnici bez posla i raskomadani socijalni programi i gdje se nudi jedini mogući recept spasa, “gorka ekonomska tableta"  MMF i Svjetske banke, koja države uvlači u još dublje krize.                                                                                          
Ono što se dogodilo Jugoslaviji, nastavilo se događati njenim nejakim državicama proizišlim iz njenog raspada i odzvanja daleko izvan Balkana. Jugoslavija je ogledalo za slične privredne programe rekonstrukcije i to ne samo u nerazvijenom svijetu, već širom svijeta.
Jugoslavenske reforme su okrutna refleksija modela destruktivne ekonomije u svom najekstremnijem izdanju.
Spas od nametnute volje Zapada je u sveopštoj revoluciji koja se mora dogoditi ili će sa lica zemlje nestati mnoge države.