Piše Milan Santrač

FBI  OBJAVIO  DOKUMENTA  KOJA  POTVRĐUJU  DA  SU  VANZEMALJCI  SLETJELI  U  NOVI  MEKSIKO PORED GRADA  ROZVELA

U poslednje vrijeme se sve češće u javnosti pojavljuju dokazi o posjetama vanzemaljaca našoj planeti. Čini se da su svjetski moćnici ocijenili da je došlo vrijeme kada će zvanično priznati da su vanzemaljci odavno prisutni i da su u svemu superiorniji od ljudi.

FBI je objavio bizarni dokument koji dokazuje da su vanzemaljci sletjeli u Novi Meksiko prije 1950. godine.

Ovaj istražni biro je na svom sajtu u okviru ogranka Vault objavio na hiljade dokumenata. Među njima je i dokument koji se odnosi na direktora poslat od strane Gaja Hotela, specijalnog agenta koji je bio zadužen za terensku kancelariju u Vašingtonu 1950. godine.

U dokumentu čiji je naslov "Leteći tanjiri", agent Hotel je otkrio da je istražitelj Vazduhoplovstva naveo da su "tri takozvana leteća tanjira pronađena u Novom Meksiku".

FBI je cenzurisao identitet istražitelja koji je dao tu informaciju.

Agent Hotel je napisao:
"Kružnog su oblika sa izdignutim centrima, otprilike oko 15 metara u prečniku. U svakom su se nalazila po tri tijela ljudskog oblika, ali visine samo 90 cm. Tijela su bila odjevena u metalni materijal veoma fine teksture. Svako tijelo je bilo zavijeno u materijal sličan odijelima koje koriste piloti na testiranjima".

On je rekao da je anonimni informer naveo da su leteći tanjiri otkriveni u Novom Meksiku zbog toga što je vlada tamo postavila veoma moćan radar koji je uticao na kontrolne mehanizme tanjira. Zatim je naveo da specijalni agent nije htio više da istražuje.

Grad Rozvel u Novom Meksiku je postao poznat nakon izvještaja da se u pustinji nedaleko od vojne baze srušio leteći tanjir 2. jula 1947. godine.

Priča se da je tijela vanzemaljaca pronašla američka vojska i da je izvršila autopsiju na njima, ali da su američke vlasti zataškale čitav incident.


Vojne vlasti su izdale saopštenje za novinare koje počinje ovako:
"Mnoge glasine vezane za leteći disk su juče postale stvarnost kada je obaveštajni oficir 509. bombaške grupe osme jedinice Vazduhoplovstva uspio da pronađe disk".

Svi listovi su tada pisali: "Vazduhoplovstvo pronašlo leteći disk".

Međutim, samo 24 časa kasnije, vojska je promijenila priču i rekla da je objekat za koji je mislila da je "leteći tanjir" u stvari metereološki balon koji se srušio na obližnjem ranču.

Zanimljivo je kako su mediji i javnost prihvatili objašnjenje bez ikakvih pitanja. Rozvel je nestao iz vijesti do kraja sedamdesetih godina, kada su neki članovi vojske progovorili.

Drugi dokument objavljen na sajtu iz 1947. godine tvrdi da je objekat "za koji se smatra da je leteći disk" otkriven blizu Rozvela.

Disk je bio "heksagonalnog oblika", navodi se u dokumentu upućenom direktoru FBI, označenom kao "Hitno".

Dokumenti su poslati na aerodrom Rajt Fild radi daljeg istraživanja.

Piše Milan Santrač

             ISKONSKI  GRIJEH  NEBOJŠE  DUGALIĆA

 

On se seli u Kanadu sa porodicom. Odigrao je monodramu za koju je sam napisao tekst, po motivima iz "Braće Karamazovih". Kada se predstava završila, dok je još trajao aplauz, dok je još stajao na sceni, jedna jako stara baka polako mu je prišla i pružila poklon , antikvarne "Karamazove" na ruskom. Vjerovatno, porodično naslijeđe. Kada je prihvatio knjigu, baka mu je poljubila ruku. Plakala je. On se sagnuo i poljubio njenu ruku. Onda je još neko vreme stajao sa tom knjigom u ruci, punih očiju, želeći da sakrije da se oprašta. I onda se sve brzo završilo.

Kada smo izašli, ponovo sam vidio na ulici tu baku. Vraćala se kući potpuno sama, pogrbljena i dostojanstvena. Njoj niko nije pomogao  da dođe u pozorište, ni da iz njega ode. Sama je osmislila i sprovela cijelu "diverziju". Bez pomoći.
Ovdje se treba zamisliti.

Uoči rata sa nacistima, ministar odbrane Velike Britanije došao je kod premijera Čerčila sa predlogom da se na štetu budžeta za kulturu poveća vojni budžet. Čerčil mu je samo odbrusio: "A čime ćemo onda, gospodine ministre, da se branimo"?!
U Državi , velesili u profesionalnom loptanju, odlazak Nebojše Dugalića, oca petoro djece, supruga, jednog od najboljeg srpskih glumaca, reditelja, nije zaslužio pažnju novinara, cinkaroša, ulizica, botova, opozicionara, NVO smradova. Nikome nije bilo zanimljivo što sedmoro ljudi odlazi zauvijek, u Kanadu.

U trenutku pretvaranja ovog parčeta zemlje u veliku ograđenu farmu, gde se kvalitetnija junetina izvozi na Zapad da radi, a ona preostala ostaje da služi kao jeftina marvena snaga, u trenutku kada naš narod na Kosmetu nekažnjeno ubijaju, u Montenegro-u i Hrvatskoj mrcvare, a Republiku Srpsku guše, nama nije potreban kulturni radnik. Nije potreban tumač. Nije potrebno da se branimo.

To veče bilo je namijenjeno za Tropico band, za selfie i mahanje krpama na dočeku sportista. Za bijeg od zbilje. Za neprijatnost koliko nam dobro ide.
Dugalićev osnovni grijeh bio je to što tu neprijatnost, izgleda, nije podijelio. Što je sinoć umjesto izveštaja iz kladionice tumačio Dostojevskog. Što je za tih sat i po, ulazeći u tuđe lice, ulazeći u tuđe tijelo i glavu, govoreći odande, oslabio više nego da je trčao po travi.
Ako mu jeste bilo neprijatno, bilo je samo zato, što mu je za rad na pozivu profesora na glumačkoj Akademiji na raspolaganje stavljeno 19.000 dinara mjesečno.

Zbog toga, ja ponavljam: da se na dočeku sportista mahalo krpama. Jer te zastave nisu bile pukovske zastave sa Kajmakčalana. To su bile zastave kolaboracije.

Srpsku pukovsku zastavu sinoć je nosila jedino ona starica. I spustila je, dostojanstveno, na pola koplja.



Nemanja Carević

Izvor: Vojvođanske novine

 

 

Piše Milan Santrač

UGLEDNI   DANSKI   LJEKAR   RASKRINKAVA  FARMACEUTSKU  INDUSTRIJU 

ŠTA JE NAJVEĆA OPASNOST ZA ČOVJEČANSTVO ?

NISTE  SVJES NI  VELIKE SVJETSKE PREVARE !

"Pacijenti vjeruju lijekovima jer vjeruju svojim ljekarima, a ljekari pak o lijekovima znaju samo onoliko koliko im to dopusti farmaceutska industrija, koja pak usko surađuje s vlastima i depopulacijskim idejama o smanjenju broja ljudi na zemlji."

Ovako govori Peter C. Gotzsche, danski profesor i specijalist interne medicine s diplomom iz biologije i hemije. On je izdao knjigu pod naslovom "Smrtonosni lijekovi i organizovani kriminal farmacutske industrije" (Deadly Medicines and Organised Crime: How Big Pharma Has Corrupted Healthcare), kojom je izazvao velike polemike u svijetu jer je u toj knjizi  otvoreno raskrinkao veliku zavjeru protiv čovječanstva rekavši da je upravo farmaceutska industrija (koja kao liječi ljude) zapravo potrovala i poubijala više ljudi nego svi ratovi zajedno.

Kako je rekao, farmaceutska industrija prodaje otrove a ne lijekove i ti otrovi su, potkrijepljeno je dokazima,  i službeno treći uzrok smrti u svijetu, no istina je još puno mračnija i gora.

Njegove izjave prošle bi gotovo neopaženo pod "teoriju zavjere" da je ovaj ljekar bilo ko. Ali nije, ovaj ljekar ima objavljenih preko 450 radova u Scopusu, najvećoj svjetskoj bazi radova i recenzija, preko 50 radova u BMJ, Lancet, JAMA, Annals of Internal Medicine, New England Journal of Medicine i oko 200 radova na najvećoj naučnoj platformi , WOS. Citiran je preko 30 hiljada puta i kooator je brojnih naučnih studija, i u cijelom svijetu ovaj ljekar uživa veliki ugled.

Zbog toga je izazvao šok i nevjericu kada je otkrio veliku tajnu. U svojoj knjizi je napisao kako su treći najveći uzrok smrtnosti , lijekovi, nakon karcinoma i srčanih oboljenja (koji su takođe uzrokovani farmacijom i drugim otrovima). I to lijekovi koji se svakodnevno uzimaju na recept ili bez njega, svejedno je.

"Pacijenti vjeruju lijekovima jer vjeruju svojim ljekarima, a ljekari pak o lijekovima znaju samo onoliko koliko im to dopusti farmaceutska industrija, koja pak usko surađuje sa vlastima i depopulacijskim idejama o smanjenju broja ljudi na zemlji. Podaci o kliničkim istraživanjima koje većinom finansiraju isti ljudi koji stoje iza ove industrije,  nedostupni su javnosti, a oni publikovani u naučnim časopisima prečesto su iskrivljeni ili lažni. Testiranje novih lijekova ne provodi se kako treba, regulacijske agencije ne obavljaju svoj posao pošteno i sapletene su brojnim sukobima interesa. Političare je, kako kaže, tako lako potkupiti, a zdrave i bolesne tako lako obmanuti",  piše Gotzsche. 

Poslušajte istinu!

KAKO JE TJELOHRANITELJ PREDSJEDNIKA MILOŠEVIĆA POSTAO RATNI ZLOČINAC

Piše Milan Santrač


KAKO  JE  TJELOHRANITELJ  PREDSJEDNIKA                     MILOŠEVIĆA   POSTAO   RATNI  ZLOČINAC

VEĆINA  GRAĐANA  SRBIJE  NE  ZNA  DA  JE  ZLOGLASNI  NASER  ORIĆ  BIO  TJELOHRANITELJ  PREDSJEDNIKA  MILOŠEVIĆA.


 Nаsеr Оrić је rоđеn 1967. u  Pоtоčаrimа, u blizini Srеbrеnicе,  Јоš dоk је biо učеnik аktivnо sе bаviо spоrtоm , rvаnjеm, čаk је pоstigао i оdrеđеnе uspjеhе. Nеkоlikо putа је pоdnоsiо zаhtjеv zа priјеm u miliciјu BiH, аli је оdbiјаn. Rаzlоg је biо djеdovа nеpriјаtеlјskа prоšlоst. Zаtim је pоkušао dа stupi u službu u miliciје Srbiје, оdbiјеn је, аli је poslije prijema kod republičkog sekretara zа unutrаšnjе pоslоvе, kоmе је оtvоrеnо ispričао zаštо gа ne zapošljavaju, situаciја isprаvlјеnа. Sudbinu Nаsеrа Оrićа, bеz оbzirа nа prоvjеrе i zаklјučkе u vеzi sа njimа, rijеšiо је tаdа vеć bivši sеkrеtаr kоmitеtа Sаvеzа kоmunistа u Šаpcu, čiје је prеzimе Теšić.

 
Pоbijеdiо је pаrtiјski kurs "sprijеčаvаnjе rеstаurаciје vеlikоsrpskе idеоlоgiје". Pоslijе zаvršеtkа Škоlе unutrаšnjih pоslоvа u Zеmunu Оrić је dоbiо pоsао u pоliciјi Bеоgrаdа, gdе је nаstаviо dа sе intеnzivnо bаvi spоrtоm. То mu је оmоgućilо dа postane pripadnik  Spеciјаlnе аntitеrоrstičkе јеdinicе (SАЈ). Оrić sе istаkао pri gušеnju pоbunе Аlbаnаcа u rudniku Тrеpčа kојi su sе zаbаrikаdirаli u znаk prоtеstа prоtiv suđеnjа Аzеmu Vlаsiјu, а u cilјu slаblјеnjа vlаsti Slоbоdаnа Мilоšеvićа. Оn sе prvi dоbrоvоlјnо јаviо dа јurišоm prоdrе u prоstоriјu u kојој su sjеdili štrајkаči. Zа tu аkciјu  је nаgrаđеn, uz nаprеdоvаnjе u službi,  pоstао је tеlоhrаnitеlј predsjednika  Мilоšеvićа.

 
Kаdа је 1992. u BiH pоčео rаt rukоvоdstvо SFRЈ је dоnijеlо оdluku dа čеtiri оficirа Bеzbеdnоsnе uprаvе u Sаvеznоm sеkrеtаriјаtu zа nаrоdnu оdbrаnu pоšаlје u rеpublički Sеkrеtаriјаt unutrаšnjih pоslоvа BiH rаdi bоrbе protiv nаciоnаlizmа. Svа čеtvоricа su bili Muslimаni i u stvаri su аktivnо pоmаgаli fоrmirаnjе Аrmiје BiH, а јеdаn оd njih , Fikrеt Мuslimоvić koji је pоstао i Nаčеlnik Službе bеzbjеdnоsti Аrmiје BiH.

Uprаvо је tа čеtvоrkа pоstаlа iniciјаtоr pоzivаnjа sаrаdnikа, muslimаnа iz drugih rеpublikа, kао licа оd pоvjеrеnjа, u Sеkrеtаriјаt unutrаšnjih pоslоvа BiH. Таkо је Nаsеr Оrić, izmеđu оstаlоg, pоstао rukоvоdilаc Sеkrеtаriјаtа unutrаšnjih pоslоvа Srеbrеnicе. Zаpоslеni u rеzеrvnоm sаstаvu pоliciје Srеbrеnicе su bili pоtоmci muslimаnskоg stаnоvništvа kојi su  u  "Šјuckоrimа" i "Crnоj lеgiji" u dvа svjеtskа rаtа ubiјаli Srbе.

Pоčеtkоm rаtа Nаsеr Оrić је 20.mаја 1992. pоstаvlјеn zа nаčеlnikа štаbа Теritоriјаlnе оdbrаnе Srеbrеnicе, а оd 1.07. 1992.  i  člаn Vојnоg prеdsjеdništvа Srеbrеnicе. Pоčеtkоm nоvеmbrа 1992. је vеć kоmаndаnt Uјеdinjеnih оružаnih snаgа pоdrеgiоnа Srеbrеnicа i tаkо su sе pоd njеgоvоm kоmpеtеnciјоm nаšlе, оsim tеritоriје оpštinе Srеbrеnicа, i tеritоriје оpštinа Brаtunаc, Vlаsеnicа i Zvоrnik. Те оružаnе snаgе su 1.01 1994. dоbilе nаziv Štаb оsmе оpеrаtivnе grupе Srеbrеnicа.

Lijeva obala rijеke Drine je postala strateški važno područje i tu su vоđеnе vrlо оštrе bоrbе. Nаsеr  Оrić је pоsjеdоvао vеliku vlаstоlјubivоst, gubiо sе u surоvоsti pri prаvlјеnju zlоčinа (dа pоdvučеmо: nе sаmо prоtiv Srbа, vеć i prоtiv svојih , muslimаnа), biо је ciničаn, nеvjеrоvаtnо  nеprоbirlјiv  u nаčinu bоgаćеnjа.  Маdа su еkstrеmizаm i svеоbuhvаtnа nеtrpеlјivоst bili оdlikа čitаvе vlаdајućе Strаnkе dеmоkrаtskе аkciје Аliје Izеtbеgоvićа,  оsnivаčki kоngrеs SDА  је јоš 1990, kаkо о tоmе gоvоrе оčеvidci, јаsnо pоkаzао nе sаmо svе nаvеdеnе оsоbinе, vеć i оtvоrеnо fаšistički kаrаktеr.

Pоčеv оd mаја 1992. iz Srеbrеnicе su pоčеlе sistеmаtskе kаžnjеničkе оpеrаciје prоtiv srpskоg civilnоg stаnоvništvа. Brој sеlа kоја su nаpаdnutа је dоšао dо cifrе 192.  Kоmаndаnt bаtаlјоnа UN u Srеbrеnici prijе nеgо štо su је zаuzеli Srbi, pоtpukоvnik Тоmаs Kаrеmаns, nа kоnfеrеnciјi zа štаmpu u Zаgrеbu је 23.07 1995. je izјаviо: "Znаmо dа је sаmо u rеgiоnu оkо еnklаvе Srеbrеnicа dо zеmlје srаvnjеnо 192 sеlа, а kоmplеtnо stаnоvništvо pоubiјаnо".

Pо rеzоluciјi SB UN оd аprilа 1993. Srеbrеnicа је prоglаšеnа zа "zаštićеnu zоnu". Меđutim bеz оbzirа nа tо Оrićеvа družinа је nаstаvilа sа tеrоrоm civilnоg stаnоvništvа istоčnе Bоsnе, i njimа nа sаvjеsti lеži prеkо 3.200 stradalih Srbа.

6.mаја su оplјаčkаnа i spаlјеnа sеlа Gnjiоnа i Bličеvо, slеdеćеg dаnа је iz zаsjеdе ubiјеnо 7 Srbа kојi su pоkušаvаli dа pоbjеgnu iz Srеbrеnicе. 8.mаја је ubiјеn sudiја Gоrаn Zеkić , prеdsеdnik srpskе SDS, pоslаnik u bоsаnskоm pаrlаmеntu. То је izаzvаlо bjеkstvо 1500 Srbа iz Srеbrеnicе. Nаpаdi nа оkоlnа mjеstа su pојаčаni, izmеđu оstаlоg i nа mjеstо Fаkоvići , kоd Brаtuncа, kоје је  srаvnjеnо sа zеmlјоm u Drugom svеtskоm rаtu, а srpskо stаnоvništvо su tаdа pоubiјаlе hrvаtskе ustаšе. Kоrišćеnо је nајsurоviје mučеnjе , svе dо оnоg srеdnjоvеkоvnоg , nаbiјаnjа nа kоlаc i rаzličitо оružје: nоžеvi, kоvаčki čеkići,  vilе, sjеkirе, оbični čеkići, еksplоziv…

Gеnеrаl Filip Моriоn, kоmаndаnt snаgа Uјеdinjеnih Nаciја u Sаrајеvu је, svjеdоčеći u Hаškоm tribunаlu о Оriću, kоnstаtоvао dа "оn niје mоgао sеbi dа dоzvоli držаnjе zаrоblјеnikа, čаk niје htiо ni dа sе pоtrudi dа nаđе rаzlоg zа tо". Pоsеbnu pаžnju zаslužuјu rijеči gеnеrаlа dа sе "sticао utisаk kао dа је оn izvršаvао pоlitičkа nаrеđеnjа Prеdsеdništvа iz  Sаrајеvа". Аvdо Husеinоvić, аutоr knjigе "Оd Gаzimеstаnа dо Hаgа i nаzаd", gоvоrеći о živоtu  Nаsеrа Оrićа,  rеkао је dа је Оrić ličnо priznао dа mu је "žао  štо niје ubiо tаdаšnjеg kоmаndаntа UNPRОFОR-а u BiH, Filipа Моriоnа".

Dа pоtsjеtim dа је Оrićа i njеgоvоg zаmjеnikа Zulfа Тursunоvićа pоstаvilа vlаdа Аliје Izеtbеgоvićа, kоgа su pоdržаvаlе Sјеdinjеnе Američke Držаvе. Тursunоvić је krајеm 1991, pо Izеtbеgоvićеvој nаrеdbi, оslоbоđеn zаtvоrа, u kоmе је izdržаvао kаznu оd 15 gоdinа zbоg ubistvа trојicе Muslimаnа 1986.gоdinе. Čim sе nаšао nа slоbоdi, Тursunоvić је оdmаh pоstао јеdаn оd kоmаndаnаtа Srеbrеnicе. Оrić је priznаvао dа sе vеćinа muslimаnskоg stаnоvništvа niје slаgаlа sа mišlјеnjеm tеrоristа kојi su dоšli nа vlаst.

Bеz оbzirа nа tо, оd 1991. је  Мuslimаnski nаciоnаlni sаvjеt pоčео snаbdijеvаnjе оružаnih ustаnikа pješadijskim оružјеm i unifоrmаmа, pоstаvlјао је nајоzlоglаšеniје zlоčincе  nа mjеstа kоmаndаnаtа pаrаvојnih fоrmаciја. Znаči, u istočnoj Bosni је isprоbаn mоdеl prаvlјеnjа zоnе hаоsа, užаsа i  vlаsti kriminаlа nа оdrеđеnој tеritоriјi. Моdеl је biо uspjеšаn, tаkо dа gа је nа širеm rеgiоnu Vаšingtоn primijеniо nа  tеritоriјi Kоsоvа i Меtоhiје , оsim nа srpskоm sjеvеru a kasnije je isti model primijenjen u Iraku, Libiji, Egiptu, Tunisu, Siriji i Ukrajini.
 
"Меđunаrоdnа zајеdnicа"  је оdоbrаvаlа svе štо su činili srpski prоtivnici,  јеdnоstrаnо izdvајаnjе i priznаnjе Slоvеniје, Hrvаtskе, Bоsnе i Hеrcеgоvinе, tako-zvane rеpublikе Kоsоvа, fоrmirаnjе divеrziоnо-tеrоrističkih i оtvоrеnо nаcističkih  pаrаvојnih јеdinicа , hrvаtskih ZNG, rаdikаlnih islаmistа Аliје Izеtbеgоvićа, armiје zа оslоbоđеnjе Kоsоvа i sl. Оbјаvlјuјući nајtеžе sаnkciје sаmо   јеdnој strаni , SRЈ čime su njene stanovnike osudili na propast, Zаpаd је istоvrеmеnо Hrvаtе, bоsаnskе Muslimаnе i kоsоvskе Аlbаncе snаbdijеvао оružјеm i vојnim mаtеriјаlоm,  bеz оbzirа nа pоstојаnjе zabrane da se oružje ne doprema u "zаštićеnе zоnе" i prisustvо, navodnih  "NАТО-mirоtvоrаcа"  (IFOR, SFOR, KFOR).

U BiH Zаpаd је čаk ignоrisао i dоlаzаk rаdikаlnih islаmistа , mudžаhеdinа u BiH, kојimа је put prоbiо lično Аliја Izеtbеgоvić. А оn је, tаkоđе, u Drugоm svеtskоm rаtu, biо člаn nаcističkоg pоkrеtа  "El-Hidaje",  kојi је vršiо rеgrutоvаnjе zа "Hаndžаr-diviziјu". "El-Hidaje" је prеdstаvlјаlо оgrаnаk tаdаšnjе "Мuslimаnskе brаćе" tе zаtо, kаkо prеtpоstаvlја stručnjаk zа tеrоrizаm  Džеvаd Gаliјаšеvić, ni mаlо nе čudi štо su Izеtbеgоvići  uspоstаvili tijеsnu vеzu sа "Мuslimаnskоm brаćоm"  Еgiptа. Dоk је trајао bоsаnski rаt, оdrеd "Еl-mudžаhеdin" је biо zvаničnо u sаstаvu Аrmiје BiH. Оdаvnо nе prеdstаvlја tајnu  dа је UNPRОFОR, vоđеn аmеričkоm rukоm, pružао trаnspоrtnе uslugе zа prеbаcivаnjе mudžаhеdinа iz аrаpskih zеmаlја, а kаnаli zа trаnspоrt humаnitаrnе pоmоći i hеlikоptеri UN su kоrišćеni zа pоtrеbе mudžаhеdinskih јеdinicа.

SАD su u svеmu pоdržаvаlе Аliјu Izеtbеgоvićа , diplоmаtski, pоlitički i vојnо. Маdlеn Оlbrајt kоја је u tо vrijеmе bilа stаlni prеdstаvnik SАD u UN, оd 1993. dо 1995. је u pоtpunоsti pоdržаvаlа svе rеzоluciје i izvjеštаје kојi su оsuđivаli "srpskе zlоčinе", аli је kоristilа vеtо čim bi pоčinjаlо dа sе gоvоri о zlоčinimа pristаlicа Аliје Izеtbеgоvićа. NАТО је bоmbаrdоvао pоziciје Rеpublikе Srpskе (оpеrаciје Deliberate Force i Dеаdeye  u аvgustu – sеptеmbru 1995.) , srpskе civilnе i vојnе оbјеktе (kаsаrnе, pоziciје PVО, аеrоdrоmе, tеlеviziјskе оbјеktе, еlеktrаnе, pеtrоhеmiјskе оbјеktе, mоstоvе, sistеmе vоdоsnаbdijеvаnjа, bоlnicе, pоrоdilištа, stаmbеnе zgrаdе). NАТО је kоristiо tаdа, kао i kasnije nа KiМ, bоmbе sа оsirоmаšеnim urаniјumоm. Ukupnа tеžinа izbаčеnih prојеktilа је bilа 10.000 tоnа. U tоku tе vојnе аgrеsiје NATO, ubiјеnа su 152 srpskа civilа. А Nаsеr Оrić је 30.јаnuаrа 2014.  оdlukоm vlаsti SАD оbrisаn sа аmеričkоg "crnоg spiskа"kako se naziva lista svjetski opasnih terorista.

Istо tаkо, Zаpаd "niје оbrаtiо pаžnju" ni nа vоlјu znаčајnоg, аkо nе i vеćеg dijеlа, muslimаnskе јаvnоsti. Vојnа оbаvjеštајnа službа Аrmiје BiH, АID, pоsjеduје spiskоvе vоđа bоsаnskih Muslimаnа kојi su bili prеdviđеni zа ubiјаnjе , zаtо štо su sе usudili  usprоtiviti pоlitici Izеtbеgоvićа i njеgоvih pristаlicа. О tоmе svjеdоči 500 strаnicа dоkumеntаciје kојu  је srеdinоm јаnuаrа 2015. Мirsаd Kеbо, pоdprеdsjеdnik fеdеrаciје BiH prеdао Тužilаštvu BiH, kоје spаdа u pаrаdržаvnu оbаvjеštајnu instituciјu.

Izmеđu оstаlоg, Kеbо zаhtijеvа оdgоvоrnоst Bаkirа Izеtbеgоvićа, vојnоg rukоvоdiоcа kаbinеtа Prеdsjеdnikа Prеdsеdništvа BiH, štо оbеćаvа dа pоstаnе "оtvаrаnjе nајvеćе аfеrе pоstdејtоnоvskе B i H". Bаkir је, izmеđu оstаlоg, оdigrао јеdnu оd glаvnih ulоgа u izgrаdnji džаmiје Krаlја Fаhdа, kоја је sаdа pоznаtа kао cеntаr vеhаbističkоg pоkrеtа u BiH. Таkо se  prаvаc prеmа rаdikаlizаciјi i "džihаdizаciјi" BiH, pоkrеnut pоčеtkоm ’90.gоdinа 20.vijеkа, uspjеšnо nаstаvlја.

Nајkrvаviјi Оrićеvi zlоčini su pоkоlј Srbа nа Pеtrоvdаn, prаznik svеtih аpоstоlа Pеtrа i Pаvlа, 12.јuli 1992. u sеlu Zаlаzје i nа Bоžić 1993. u sеlu Krаvicа, u blizini Brаtuncа.
Nа Pеtrоvdаn Оrić је sа svојоm јеdinicоm izvršiо mаsоvni pоkоlј civilа u Zаlаzјu, ubiјаnjеm 69 lјudi izuzеtnо surоvо, оd kојih је njih 9 živо spаlјеnо. Sudiјu Slоbоdаnа Ilićа Оrić је ličnо ubiо. Štа sе tu dеšаvаlо svеdоči јеdаn оd оsnivаčа SDА Ibrаn Мustаfić, prеnоsеći rijеči kоје је izgоvоriо ličnо Nаsеr Оrić: "Utеrао sаm mu kаmu prаvо u оkо i zаvrtiо sаm je. А оn је ćutао. Zаtim sаm mu nоž zаbiо u drugо. Nisаm mоgао dа pоvjеruјеm dа оn nе rеаguје. Dа pоštеnо kаžеm , prvi put sаm sе uplаšiо i оdmаh sаm gа ubiо". Мustаfić svjеdоči i dа је rukоvоdstvо Аrmiје BiH znаlо i о surоvim likvidаciјаmа muslimаnskоg stаnоvništvа kоје su činili Оrić  i njеgоvi lјudi, uznеmirеnо dоdајući:  "Dа sаm mu ја sudiја u Hаgu, ја bih mu zа zlоčinе prоtiv Srbа dао 20 gоdinа, а zа оnе prоtiv Muslimаnа , 200.000".


Nа Bоžić 1993. Оrić је sа svојоm družinоm upао u sеlо Krаvicа. Ubiјеnо је 50 lјudi, mеđu njimа i nеkоlikо djеcе ispоd 12 gоdinа. Тijеlо Јаnkа Sаvićа, svеštеnikа iz Krаvicа, nаđеnо је bеz ruku i nоgu, sа iskоpаnim оčimа. Kеmаl Меmеdоvić , Kеmо,  Оrićеv bоrаc, pоslе klаnicе u Krаvicаmа је dаnimа pо Srеbrеnici nоsiо srpskе glаvе. Hlаdnоkrvnо su ubiјеni i šеstоgоdišnji Аlеksаndаr Dimitriјеvić i njеgоv rоđеni brаt Rаdislаv.

Bil Šilеr iz kanadskog lista,"Тоrоntо Stаr"  оvаkо оpisuје susrеt s Оrićеm u јаnuаru 1994:  "Те hlаdnе snjеžnе nоći sаm sjеdiо u njеgоvој sоbi i pоsmаtrао vidео-vеrziјu оnоgа, štо bi mоglо dа sе nаzоvе  "Nајvеći hitоvi Nаsеrа Оrićа". Таmо је bilо zаpаlјеnih kućа, lеšеvа, оdsеčеnih glаvа, lјudi kојi bjеžе… Оn sе svе vrijеmе smiјао divеći sе svојim djеlimа. "Оvdjе smо ih uhvаtili iz zаsjеdе",  оbјаsniо је. Slеdеći snimаk  је prikаzivао tijеlа   ubiјеnih оd еksplоziје  "А оvе smо pоslаli nа mjеsеc" , hvаliо sе. Kаdа sе pојаviо grаd-fаtаmоrgаnа, pоtpunо prаzаn, sа trаgоvimа оd prојеktilа  pо kućаmа, аli bеz lеšеvа u vidnоm pоlјu, оn је pоžuriо dа оbјаsni: "Оvdje smо ubili 114 Srbа".

Rеklо bi sе dа  Nаsеru Оriću, kојi је prеdstаvlјао sаmо lоkаlnоg kоmаndаntа, niје pоklаnjаnа pоsеbnа pаžnjа, dа mu је u lаncu SАD – Izеtbеgоvić bilа оdrеđеnа funkciја kаžnjеničkоg izvršiоcа u оdrеđеnој gеоgrаfskој zоni , kаkо bi sе usаvršilе mеtоdе zа "zаstrаšivаčkо zbоrištе tеrоrizmа" kоје su pоslijе tоgа kоrišćеnе nа Kоsоvu, u Libiјi, Siriјi, Ukrајini. Тај isti nаčin kоristi i Islаmskа  držаvа. Dа bi nаstаli i tаkvi bоrci  kаkаv је оn, i оn ličnо, uslоvе su stvоrilе SАD i njihоv instrumеnt , Аliја Izеtbеgоvić. Оdnоsnо, Nаsеr Оrić prеdstаvlја sаmо јеdаn еlеmеnt u prојеktu еtničkоg čišćеnjа i prеkrајаnjа Bоsnе i Hеrcеgоvinе.

Pоčеtkоm јulа 1995. prijе nеgо štо је u Srеbrеnicu ušla Аrmiја Rеpublikе Srpskе, Оrić је zајеdnо sа оstаlim člаnоvimа Štаbа 8.оpеrаtivnе grupе еvаkuisаn hеlikоptеrоm. 2006. međunarodni tribunal u Hagu је pоslijе prоcеsа kојi је trајао 1,5 gоd. оslоbоdiо Оrićа pо svim tаčkаmа оptužnicе, оsim pо јеdnој ,nеsprеčаvаnjе surоvоg оdnоsа i ubistvо nеkоlikо srpskih zаrоblјеnikа u Pоliciјskој stаnici   Srеbrеnicа, zа štа је оsuđеn nа 2 gоdinе zаtvоrа, а 2008. је оslоbоđеn svih оptužbi. 3.јulа је u Sаrајеvu dоčеkаn kао hеrој.

Bеzuslоvnо, u rеgiјi Srеbrеnicе је vršеnо sistеmаtskо, plаnirаnо uništаvаnjе prеdstаvnikа srpskоg nаrоdа pо еtničkim оsоbinаmа, bеz оbаzirаnjа nа pоl i gоdinе. Тај bоl srpski nаrоd nikаdа nеćе mоći dа zаbоrаvi. Zа sаdа nikо, оsim Rеpublikе Srpskе, nе gоvоri о srpskim žrtvаmа, аli је u intеrеsu svеоpštе istinitоsti i mirа nеоphоdnо dа sе оtkriјu svi zlоčinаčki pоstupci prоtiv Srbа i Muslimаnа u istоčnој Bоsni,dа sе prоnаđu svi krivci, bаš kао i dа sе izvršе pоštеni i nеpristrаsni sudski prоcеsi, uklјučuјući tu i sudski prоcеs Nаsеru Оriću u Srbiјi.

Piše Milan Santrač



 

U  ŠVAJCARSKOJ  SE  JAVILA  IDEJA  PLAĆANJA  SVAKOG  PUNOLJETNOG  GRAĐANINA  BEZ  OBZIRA  DA LI  JE  ZAPOSLEN  ILI  NIJE

 

Švajcarska bi mogla početi isplaćivati svakoj odrasloj osobi ,bez obzira da li radi ili ne, platu od oko 2000 franaka mjesečno u koliko njihov parlament prihvati prijedlog peticije koju je potpisalo sto hiljada građana i u koliko bi taj prijedlog dobio potrebnu većinu na referendumu. Ideja nije nova, ona potiče  još iz 18. vijeka od američkog revolucionara Tomasa Pejna. U prošlom vijeku ovu ideju je podržavao ekonomista, Milton Fridman, čovjek koji se zalagao za slobodu tržišta, kasnije je to podržavao i Martin Luter King i Pol Semjuelson, prvi Amerikanac koji je dobio Nobelovu nagradu na polju makro-ekonomije . U Evropi za ovu ideju se zalaže vlasnik trgovinskog lanca "DM", Goltz Verner. 
 

 

Inicijativa ovih prihoda obezbeđuje svakom švajcarskom državljaninu platu koja pokriva troškove života, tako da uvijek može da preživi bez osnovne finansijske brige.  Ideja je fantastična, gotovo utopijska, dio uglednih svjetskih stručnjaka socijalne politike tvrdi da je izvodljiva!

Mjesečni dohodak od 2000 franaka će na kraju iznositi ukupno 30.000 švajcarskih franaka godišnje. Statistički podaci objavljeni od strane Evropske unije iz 2002. godine pokazuje da je Švajcarska treća najskuplja zemlja za život u Evropi, nakon Norveške i Islanda. U Švajcarskoj trenutno živi oko 8,2 miliona ljudi, što je ekvivalent velikim gradovima poput San Francisca koji broji 7,15 miliona.

Oni plaćaju posebno visoke cijene za hranu. Osnovne komunalije (struja, grijanje, voda, smeće) koštaju oko 200 franaka mjesečno, a prosječna kirija jednosobnog stana u centru grada iznosi oko 1.400 franaka.

Šta zaista želite raditi?

„Zamislite da vam nakon rođenja društvo kaže ‘Dobro došli, bićete zbrinuti pa vas pitamo šta želite da uradite sa svojim životom, šta je vaš poziv? Zamislite taj osećaj, to je sasvim druga atmosfera „- govori Daniel Straub, suosnivač ove ideje, Basic Income Initiative.

Parlamentu je predočena peticija koju je potpisalo više od 100.000 ljudi, u kojoj je predloženo da svaki građanin, bez obzira radi li ili ne, dobije mjesečnu platu od 2000 švajcarskih franaka. Kako bi obilježili taj dan, 8 miliona franaka u kovanicama od pet centa su dostavili na trg u kamionu i rasuli ih ispred švajcarskog parlamenta u Bernu, a okupljeni pristalice raširili su novčiće pomoću lopata.


Datum za glasanje se tek treba potvrditi, međutim, moglo bi se održati prije kraja ove godine, zavisno o odluci švajcarske vlade. Ekonomisti su izračunali da bi novac koji Švajcarska sada daje za socijalnu zaštitu činio tek oko 45% potrebnih sredstava da bi se svakom punoljetnom građaninu isplaćivalo 2000 franaka mjesečno kao što je to inicijalni predlog. Ostatak bi se morao namaknuti povećanjem poreza, prvenstveno onima sa većim platama, što će mnoge odbiti od podrške referendumu.

Da li je ovaj model moguć samo zbog toga što Švajcarska ima mali broj stanovnika i impresivnu dobit banaka?

Ovaj novi sistem će prisiliti preduzetnike da svojim radnicima isplate određenu platu, bez obzira vrijedi li njihov rad manje od ugovorenog iznosa. Ta ideja ima za cilj povisiti minimalni životni standard i to je vrijedno divljenja. No, to bi moglo da podstakne preduzetnike da svoje kompanije presele negdje drugde, negdje gdje imaju više slobode nad odlukom koliku platu će isplatiti.

Naravno, to bi takođe značilo da ne bi dobili dio od Švajcarskog tržišta. S druge strane, novi prihod, takođe, može privući nove preduzetnike u zemlju s ciljem privlačenja tih novih potrošača.

Stopa nezaposlenosti u Švajcarskoj trenutno iznosi 3%. Švajcarska je nedvosmisleno jedna od najstabilnijih ekonomija na svijetu. Država je izgradila reputaciju kao zemlja čije je zakonodavstvo jedno od najprilagođenijih poslovnom svijetu i naklonjeno prema stranim ulagačima.

Hoće li ova mjera donijeti veći protok novca, stavljajući likvidnost u ruke onih koji su skloniji vraćati ga natrag u privredu, ili će otjerati investitore i izazvati švajcarsko državno spoticanje?

Ozbiljna ideja koja ima puno poklonika

Aktivna inicijativa bezuslovnog temeljnog dohotka(BTD), koji bi bez ikakvih preduslova dobijali svi građani neke države, datira iz polovine prošlog vijeka i nije potpuna avangarda: iako BTD još nije uvela ni jedna država svijeta, ta ideja ima brojne poklonike.

Sama ideja potiče još s kraja 18. veka od američkog političkog aktivista i revolucionara Tomasa Pejna, koji je tvrdio da je jednakost moguće postići redistribucijom resursa na način da država svakom građaninu plaća kapitalnu rentu kada postane punoljetan. Među zagovornicima je i Milton Fridman, najveći ekonomski zagovaratelj slobodnog tržišta u prošlom vijeku, na čijim idejama počivaju ekonomije razvijenih zemalja Zapada. U svojoj poslednjoj knjizi „Where do we go from here: Chaos or Community“ objavljenoj 1967. godine na uvođenje zagarantovanog prihoda pozvao je Martin Luter King, a već 1968. godine 1.200 američkih ekonomista potpisalo je peticiju administraciji u Bijeloj kući kojom traže da se sistem garantovanog prihoda odmah uvede. Među potpisnicima je bio i makroekonomist Pol Samjuelson, prvi Amerikanac koji je dobio Nobelovu nagradu iz oblasti ekonomskih nauka.

Jedan od najuticajnijih zagovornika BTD-a u Njemačkoj je Gotz Verner, osnivač, suvlasnik i bivši glavni direktor specijalizovanog maloprodajnog lanca DM. Verner se već deset godina na Univerzitetu u Karlsrueu bavi preduzetničkom ekonomijom, a poslovna filozofija DM-a i natprosječne plate koje daje u sektoru trgovine bazirana je na njegovom uvjerenju da bi ljudi trebali biti finansijski nezavisni kako bi u poslu bili uspešniji, ako je moguće nezavisni i od poslodavca kad je riječ o osnovnim potrebama.

Zagovornici tvrde da je to pravedna ekonomska nužnost kojoj osnovni cilj nije samo iskorjenjivanje siromaštva, već i ukidanje svake povlašćenosti i uspostavljanje odnosa jednakosti države prema svakom građaninu bez obzira na njegove karakteristike , imovinu, prihode ili radni status.

Na nivou cijele EU?

Institucije EU razmatraju uvođenje BTD-a na nivou cijele Unije. Potrebno je skupiti potpise milion Evropljana, pri čemu svaka članica zavisno o broju stanovnika treba prikupiti određeni broj potpisa, a podrazumjevani prag mora biti pređen u najmanje sedam zemalja.

Dakle, svi bi radili kao  što danas rade ali bi svi imali za osnovnu egzistenciju. Vjerovatno bi bilo mnogo manje nezaposlenih, pošto bi se time oslobodio kreativni i preduzetnički potencijal ljudi koji su primorani da rade posao koji im nije struka ili ih ne zadovoljava, a moraju ga raditi da bi preživjeli.

Možda bi mladi ljudi birali buduće obrazovanje sa više kreativne slobode.

Većina bi radila isto kao i danas ali bi se poslodavci odnosili bolje prema radnicima jer radnike više ne bi mogli ucjenjivati da će ostati bez hljeba po uslovima koje oni diktiraju.

Minimalna egzistencija bi bila osigurana ma kolika ona bila. Ne bi bilo toliko prosjaka, socijalnih slučajeva, birokratije u socijalnim službama, među penzionerima, ne bi bilo prevara i svega drugog što proizlazi iz birokratije.

O ovom treba ozbiljno razmišljati, a ne odmah spominjati one koji zbog ovoga kao neće raditi  jer oni i danas ne rade i najvjerovatnije neće nikad ni raditi.

Temeljni dohodak znači nestanak onog bazičnog egzistencijalnog straha i podršku ideji da razvijamo (bez straha) naš pravi potencijal, kreativnost, poziv i strast.

Svaka država ima dovoljno novaca za ovako nešto samo onda više neće biti onih kojima se može manipulisati  jer sit čovjek je čovek koji razmišlja svojom glavom, a praznog stomaka niko ne može imati tu slobodu misli i odluke.

Želi li ijedna vlada na svijetu građane kojima ne može manipulisati na bilo koji način? A svi znamo da je najlakši način manipulacije  strah za osnovnu životnu egzistenciju.

NA ANTARTIKU POSTOJI LJUDSKO-VANZEMALJSKA BAZA

Piše Milan Santrač



NA  ANTARTIKU  POSTOJI  LJUDSKO-VANZEMALJSKA  BAZA 

Penzionisani oficir i inženjer leta iz sastava američke ratne mornarice tvrdi da na Antartiku postoji ljudsko-vanzemaljska baza koju su on i ostali članovi  posada, koje su letile u tom dijelu planeta, više puta vidjeli kao i nepoznate leteće objekte te da im je naređeno da o tome ne smiju govoriti.

Kao inženjer leta s više od 4000 sati leta imao sam priliku vidjeti stvari za koje većina ljudi ni u snu ne bi rekla da postoje na Antarktiku. Zemlja je ondje više izvanzemaljska nego zemaljska, izjavio je zagonetni inženjer Brajan.

Dana 2. januara 2015.godine u redakciju poznatog lista na adresu earthfiles@earthfiles.comi  na ime urednice Linde Moulton Howe stigao je e-mail od penzionisanog inženjera leta, inače nižeg oficira američke ratne mornarice. Radi lične sigurnosti je zamolio urednicu da ga zove samo "Brajan".

Njegova izrazito neobična iskustva koja je doživio na letovima kojima se prevozio teret, a koji su bili dio spasilačkih misija na Antarktiku, vezana su za razdoblje od 1983. do 1997. godine i uključuju nekoliko viđenja srebrnih, okruglih objekata u vazduhu koji su velikom brzinom jurili preko Trans-antarktičkih planina.
On i drugi članovi posade vidjeli su i veliku rupu u ledu, po prilici pet do deset milja od geografskog južnog pola , na mjestu koje je inače zona u kojoj ne bi trebalo biti letova. Međutim, tokom jedne vanredne medicinske evakuacije oni su ušli u taj prostor bez letova i vidjeli nešto što nisu trebali vidjeti: ono za šta se navodi da je ljudsko-izvanzemaljska naučno-istraživačka baza pod ledom.
Nakon toga u kampu u blizini područja Marie Byrd Land na dvije nedjelje je nestala  grupa od desetak naučnika. Kada su se ponovno pojavili Brianova letačka ekipa dobila je zaduženje da ode po njih i da ih doveze. Brian kaže da su odbijali govoriti i da su „izgledali prestrašeno“.
Brian i njegova ekipa na tom letu dobili su nekoliko naredbi da o tome ne govore i strogo im je napomenuto da nisu vidjeli ono što su vidjeli. Međutim, nikada od njega nisu tražili da potpiše službeni dokument o neodavanju tajne. Stoga je, sada kada je u penziji, odlučio iznijeti šta je vidio i doživio jer zna da ne-ljudski oblici života djeluju na našoj planeti.

Slijedi sadržaj Brajnovog e- maila:
Prima: earthfiles@earthfiles.com
Predmet: NLO na Antartiku
Datum: 2. februar 2015.
Pozdrav, Linda. Ja sam penzionisani inženjer leta na tipu aviona LC-130 u sklopu američke ratne mornarice. U  sam otišao  poslije 20 godina službe. Već Vam se dugo želim javiti i podijeliti s Vama svoje iskustvo koje sam doživio na antarktičkom kontinentu kada sam vidio leteće objekte o kojima, kako mi je naređeno, nisam smio govoriti. Tokom tih 20 godina u službi Mornarice služio sam i kao član eskadrile pod nazivom Antarctic Development Squadron Six, poznate još i kao VXE-6. U njoj sam bio aktivan od 1983. sve do penzionisanja.
Kao inženjer leta s više od 4000 sati leta imao sam priliku vidjeti stvari za koje većina ljudi ni u snu ne bi rekla da postoje na Antarktiku. Zemlja je ondje više izvanzemaljska nego zemaljska. Naše misije su tamo započinjale krajem juna, a završavale krajem februara svake godine, sve dok 1999. eskadrila nije prestala s djelovanjem. To je doba godine, ljetna sezona na Antartiku, kada se zbog viših temperatura i 24-satnog dnevnog svjetla obavlja većina naučnih operacija.
Za trajanja službe u eskadrili imao sam priliku letjeti u gotovo sve dijelove Antarktika, uključujući i Južni pol više od 300 puta.
Stanica McMurdo, smještena na 3,5 sata leta od stanice Južni pol, bila je mjesto djelovanja naše eskadrile tokom naših godišnjih operacija. Između tih dviju stanica proteže se planinski masiv pod nazivom Trans-antarktičke planine. Za vedra vremena koje vlada od stanice McMurdo do Južnog pola te se planine mogu vidjeti s visina na kojima je letio naš avion , otprilike 7500 do 9000 metara.
Na nekoliko letova od i do Južnog pola naša je posada opazila letjelice kako jure oko vrhova Trans-antarktičkih planina na gotovo identičnom mjestu svaki put kada bismo tamo letjeli. Vrlo je to neobično za vazdušni saobraćaj na tom dijelu Antartika, budući da su jedini avioni na tom dijelu kontinenta bili u sklopu naše eskadrile. Posada svakog od naših aviona znala je gdje su drugi, s obzirom na to da se poštovao raspored letova.

Još jedna specifičnost vezana za stanicu Južni pol bilo je to što našem avionu nije bilo dopušteno letjeti iznad određenog označenog područja pet milja od stanice. Objašnjenje koje nam je za to dano bio je kamp za testiranje vazduha na tom području. To nikom od nas nije imalo nikakvog smisla jer smo u dva navrata morali prelijetati to područje.
Jednom je to bilo zbog medicinske evakuacije iz australskog kampa Davis. Ona se nalazi na suprotnom kraju kontinenta, tako da smo morali napuniti rezervoare na Južnom polu. Direktna putanja do Davisa vodila je tačno iznad stanice za uzimanje uzoraka vazduha. Jedino što smo vidjeli dok smo letjeli iznad tog kampa bila je vrlo velika rupa u ledu. U nju bi mogao uletjeti i jedan od naših LC-130 aviona. Nakon te medicinske misije javili su nam se neki obavještajci iz Vašingtona i naredili nam da ne spominjemo područje iznad kojeg smo preletjeli.

Drugi put kad smo se približili "kampu za uzimanje uzoraka vazduha" bilo je kad smo imali problema s navigacijskim i električnim sistemu na avionu, pa nam je rečeno da smjesta napustimo to područje i javimo se glavnom komadantu eskadrile, čim se vratimo u McMurdo. Suvišno je i govoriti, našem je pilotu (komadantu aviona) održana prodika, a naša posada više od mjesec dana nije letjela na Južni pol.
Bilo je još mnogo sličnih situacija kada smo vidjeli neobične stvari.

Jedan udaljeni kamp (u blizini područja Marie Byrd Land) u kojem smo ostavili naučnike i njihovu opremu dvije nedjelje nije imao komunikaciju sa stanicom McMurdo. Naša se posada vratila u kamp da provjeri je li sa naučnicima sve u redu? Međutim, tamo nismo nikoga zatekli, ali nije bilo nikakvih zabrinjavajućih znakova. Radio je najnormalnije radio kad smo nazvali McMurdo da mu provjerimo ispravnost. Napustili smo kamp i po naređenju nadređenih odletjeli nazad za McMurdo. Nedjelju  dana kasnije naučnici su osvanuli u kampu i nazvali McMurdo da neko dođe po njih. Taj je zadatak pripao našoj posadi, budući da smo ih i prevezli do tog kampa i da smo poznavali teren i lokaciju. Niko od naučnika nije želio razgovarati s bilo kime u posadi aviona i izgledali su uplašeno.

Čim smo sletjeli u McMurdo naučnici su prebačeni na drugi avion iz naše eskadrile, s kojim su odletjeli u Christchurch na Novom Zelandu. Nikada više nismo čuli za njih.
Njihova oprema koju smo dopremili iz kampa stavljena je u karantin i prebačena u Sjedinjene Američke Države, u pratnji istih onih obavještajaca koji su s nama obavili informativni razgovor o letu iznad kampa za skupljanje uzoraka vazduha, dakle iznad velike rupe u ledu.

Mogao bih još dugo pisati o stvarima i situacijama kojima sam svjedočio na svom VXE-6. Posade su govorile da se na Južnom polu nalazi NLO baza, a neki su članovi od pojedinih naučnika koji rade na Južnom polu čuli da izvanzemaljski biološki entiteti rade zajedno s njima u tom kampu za skupljanje uzoraka vazduha-iznad velikoj rupi u ledu.

Urednica Linda je nakon primljenog e-maila stupila u kontakt sa inženjerom Brajanom i razgovarala s njim. U tom razgovoru koji je ona objavila Brajan je potvrdio postojanje neobičnih letjelica, rupe u ledu i stanice o kojoj je zabranjeno govoriti.

Brajan je potvrdio sve što je napisao u e-mailu i dodatno dao objašnjenja o svemu što je on vidio ali i svi članovi  njegove i svih drugih posada.
 
Bili smo na samo nešto više od 3000 metara iznad tih planinskih vrhova i sve što smo uspjeli vidjeti pri prvom viđenju bio je blještavi odsjaj na srebrnim letećim objektima koji su velikom brzinom jurili kroz vazduh. Sjećam se da sam se okrenuo komadantu aviona , pilotu te da sam mu rekao: "Što je ono tamo"? On mi je rekao: "Nisu naši, to je sve što ti mogu reći".


Nikad nam se nisu približili uvijek su bili i ostajali ispod nas. Rečeno nam je da nikada ne razgovaramo među sobom nego isključivo s posadom. Vidjeti te objekte dolje i čuli da to nisu naše letjelice baš je čudesno i mislite: "Hej, što je sad to?! Zašto niko drugi ne zna za ovo"? Imali smo jednu misiju u australiskom kampu Davis. Da stignemo tamo morali smo odletjeti na Južni pol i obnoviti zalihe goriva u avionu, a potom odande odletjeti sve do kampa Davis. Rečeno nam je da moramo doći avionom radi medicinske evakuacije, budući da je jedan radnik pretrpio teške opekotine u požaru koji je uzrokovao bojler. Stoga smo pokušavali stići na odredište što je prije moguće. Radilo se o šest sati leta: 3,5 sata do Južnog pola, a onda još tri sata od Južnog pola do kampa Davis. Davis je najjužnija australska stanica na Antarktiku, smještena 2250 nautičkih milja jugo-jugoistočno od Pertha, na Obali Ingrid Christensen na teritoriju princeza Elizabeta. Kamp Davis udaljen je šest sati leta od Južnog pola. Na suprotnoj strani od Južnog pola nalazi se područje koje je bilo zona zabrane leta.  Kada smo došli na nekih 5-10 milja udaljenosti od Južnoga pola, na putu prema kampu Davis, preko radija nam je javljeno da ne nastavljamo let pravolinijski nego da skrenemo. Ntko je spomenuo: "Hej, pa tu je negdje u blizini sistem za uzorke vazduha". Kada smo pogledali dolje vidjeli smo ogromnu rupu u ledu koja je izgledala poput ulaza u pećinu, ali bila je toliko velika da je u nju mogao ući i LC-130. Rupa je išla prema dolje. Rečeno nam je da ne letimo iznad toga područja. Nastavili smo svoju misiju, odradili hitnu evakuaciju i zatim krenuli nazad. Morali smo se vratiti na Južni pol da natočimo gorivo, a kada smo se ponovno približili stanici za prikupljanje uzoraka vazduha rečeno nam je da skrenemo s tog kursa određeni broj milja, a potom se na njega vratimo. I tako smo natočili gorivo na Južnom polu, vratili se u McMurdo i sletjeli, na što je svim članovima posade naređeno da se jave komadantu. Svi smo morali sjediti u toj prostoriji, na što se pojavio taj neki tip kojega niko od nas prije nije vidio. Mogu ga samo opisati kao nekoga ko prikuplja tajne informacije u obavještajne svrhe. Mi smo tako sjedili, a on će na to: "OK, momci, vidjeli ste to što ste vidjeli. Ali niste to vidjeli". Rekao je da o rupi koju smo vidjeli nikad ne progovorimo.


Nama su službeno govorili da među sobom o tome ne razgovaramo. Međutim, nakon leta znate, momci odu u klub, popiju koje pivo, i onda razgovaraju i čujete stvari poput: "Čuo sam da ovi naučnici kažu da neki tipovi tamo na Južnom polu rade s tim nekim "ljudima" neobičnog izgleda". Naravno, oni to kažu tako da pritom ne spomenu riječi kao što su "izvanzemaljci" ili tome slično. A pričalo se isto tako i da je stanica za uzimanje uzoraka vazduha, ustvari zajednička baza u kojoj zajednički rade naučnici i i vanzemaljci. O tome smo više puta čuli kada su među sobom razgovarali naučnici koji tamo rade.



 

SVJETSKA FINASIJSKA ELITA JE STVORILA JE ROBOVLASNIČKI SISTEM, CILJ JE UNIŠTENJE LJUDI

Piče Milan Santrač

SVJETSKA FINASIJSKA ELITA JE STVORILA JE  ROBOVLASNIČKI  SISTEM, CILJ  JE  UNIŠTENJE  LJUDI

 

 

Ljudi osvijestite se, živite u feudalizmu, u kojem su sve naše vlade i kompanije te vi sami robovi duga. Ovaj sistem regulisan je od strane središnjih banaka i banke za međusobna poravnavanja s ciljem uzimanja bogagtstva svijeta koje se prenosi u ruke finansijske elite. Cilj je moderno robovlasničko društvo i uništenje čovjeka.

Karen Hudes je diplomirala pravo na univerzitetu Yale. Radila je u pravnom odjelu Svjetske banke više od dvadeset godina. Zapravo, u trenutku kada je javnosti dala vrlo važne informacije radila je na položaju višeg savjetnika.

Bila je na jedinstvenoj poziciji gdje je vidjela tačno kako globalna finasijska elita vlada svijetom, a informacije koje je do sada dala svijetu i više su nego zapanjujuće. Prema Hudes elita koristi vrlo čvrstu jezgru financijskih institucija i mega korporacija koje dominiraju u svijetu.

Cilj je potpuna kontrola. Žele da smo robovi duga, oni žele da su sve vlade zarobljene dugovima, a da su političari u potpunosti zavisni o ogromnim financijskim doprinosima koje se slijevaju raznim kompanijama. Hudes govori kako je finansijska elita unutar medijskog sistema blokirala sve informacije koje bi mogle otkriti kako je ovaj sistem namjerno napravljen da bi porobio sve vlade i ljude ovoga svijeta. Oni to rade u tišini.
Zapamtite, to nije teorija zavjere i ovo ne govori neki teoretičar zavjera, ovo govori univerzitetski obrazovana žena na Yale-u, pravnica koja je radila unutar Svjetske banke više od dvije decenije.
Naravno, nakon što je izašla u javnost s ovim informacijama dobila je otkaz, no istinu o Novom svjetskom poretku unutar sistema nastavila je širiti putem svoje internet stranice. Danas otkriva kako korumpirana elita ima u cilju pokupiti sve bogatstvo svijeta i porobiti ljude. Otkriva i informaciju kako sve to rade s našim dobrovoljnim pristankom.
Ona govori kako globalnim financijskim sistemom dominiraju male grupe korumpiranih ljudi gladnih moći, okupljenih oko američke Federalne rezerve. Navodi da je mreža preuzela kontrolu nad medijima da prikrije svoje zločine.
U razgovoru za News American spomenula je istraživanje koje je objavljeno u časopisu Plus One, a koje ukazuje na mrežu globalne kontrole. Istraživanje je napravljeno u Švajcarskoj a istraživale su se povezanosti i odnosi između 37 miliona kompanija i investitora širom svijeta.
Na kraju došli su do šokantnog broja 147 vrlo čvrsto povezanih mega korporacija koje vladaju svijetom i  trenutno kontrolišu više od 50 % svjetskog bogatstva. Hudes navodi kako ove korporacije konstantno mediji prikazuju kao dobronamjerne, a oni su krivci za sve zlo ovoga svijeta. No, ona govori kako nisu samo korporacije uključene u ovu krađu, ovdje dominiraju i sve nevladine organizacije.

Banka svih banaka!

MMF, sve središnje banke i Svjetska banka dobili su zadatak da kontrolišu sav protok novca u svijetu te da ga postepeno učine nedostupnim. Hudes spominje i vrhovnu banku koja je skrivena i obavijena velom tajne. Riječ je o Banci za međusobna poravnjavanja.
To je centralna banka svih banaka! Većina ljudi nikad nije čula za ovu banku, a ona je izuzetno važna organizacija. Hudes govori "To je neizmjerno moćna međunarodna organizacija koja nadzire novac cijelog svijeta. Banka za međusobna poravnavanja ima središte u Baselu u Švicarskoj i ima svoje podružnice u Hong Kongu i Mexico City-u. U osnovi to je neizabrana i nikom odgovorna banka koja ima potpuni imunitet od oporezivanja".
Ova banka je iznad svih zakona i statuta ovog svijeta. I nikad niko nije čuo za nju. Ova banka je prala novac za naciste tokom Drugog svijetskog rata, a ovih dana njezina je svrha voditi i usmjeravati centralno planirani globalni financijski sistem.
Danas postoji 58 svjetskih središnjih banaka koje joj pripadaju i ona ima moć upravljati sa svim ekonomijama svijeta. Svaka dva mjeseca bankari cijelog svijeta se sastaju tajno u Baselu na globalnom ekonomskom sastanku.
Tokom tih sastanaka oni odlučuju o sudbini, svakog čovijeka, svake žene, muškarca i djeteta na ovoj planeti. I to vam nikad niko neće reći! Banka za međusobna poravnavanja je banka osnovana od strane globalne,finansijske svjetske elite da djeluje u korist te elite a namijenjena je temeljnom uništavanju privrednih sistema" kaže  Hudes: "Ljudi osvijestite se, živite u feudalizmu, u kojem su sve naše vlade i kompanije te vi samo robovi duga. Ovaj sistem regulisan je od strane središnjih banaka i banke za međusobna poravnavanja s ciljem uzimanja bogatstva svijeta koje se prenosi u ruke elite. Cilj je moderno robovlasničko društvo i uništenje ljudi"!
Većina ljudi nema pojma da se to dogođa. Primjera radi, cijela američkoa privreda je u rukama samo šest globalnih kompanija. Slično stanje je i sa drugim državama, manje kompanije su u vlasništvu nekih drugih snažnijih i moćnije korporacije, a mi ljudi samo smo zaposlenici te korporacije kojoj je u cilju sistematsko uništenje ljudi i svih vrijednosti koje su hiljadama godina stvarane širom planete.

 

PONEŠTO O CIGANIMA

Piše Milan Santrač



                           PONEŠTO  O  CIGANIMA

Jedna od najpoznatijih ciganskih legendi, o njihovom nastanku je ona  koju je persijski pjesnik Firdusi zabiljležio u svojoj "Knjizi o kraljevima" još oko 420.godine prije naše ere. Legenda kaže kako je kralj Bahram-Gur primijetio da su njegovi podanici iz dana u dan sve tužniji jer su stalno radili, bez odmora i zabave.  Želeći da svojim podanicima olakša život, došao na ideju da im pronađe neku razonodu, ne sluteći da će imati presudnu ulogu u istoriji jednog naroda.
Odlučio  je od kralja Kambodže i indijskog maharadže Šankala zatražiti da među svojim podanicima izabere neku veću grupu ljudi, koja ima talente i sposobnosti da olakša život drugim ljudima. Indijski Maharadža mu je kao dar poslao 12.000 pjevača i svirača iz plemena Luri.
Da bi mogli  živjeti od svog rada, Bahram je sviračima i pjevačima dao zemlju, oruđa i sjemenje raznih biljki. Kad je kasnije kralj otišao da provjeri šta Luri rade sa zemljom koju im je dao, imao je šta  da vidi. Pošto su samo svirali i pjevali, nisu obrađivali zemlju koja im je poklonjena, a stoku, oruđe i sjeme su prodali u bescjenje.
Takođe, da ne bi gladovali, prosili su, što je njega posebno razljutilo, pa im je naredio da pokupe svoje instrumente i odu iz njegove zemlje.
Luri su ga poslušali i krenuli dalje, i od tad lutaju svijetom, zabavljajući druge, uz pomoć svojih instrumenata i nekih životinja, poput majmuna ili medvjeda.

  
Osim ove legende ima i drugih kao ona  u kojoj je glavni lik ciganski car Penga, koji je poslije Boga bio najmoćniji na planeti.
Penga je jednog dana, izazivajući Boga, okupio svoju vojsku i izdao zapovijest da udaraju u bubnjeve, zemlja i nebo su se tresli od lupnjave.
Bogu se to nije svidjelo pa mu je predložio da prestanu sa lupanjem i da žive u miru i slozi ali ciganski car je nastavio da ga provocira, pokazujući da je i on u stanju  praviti čuda, čas je izazivao grmljavinu, čas kišu, sve dok Bogu nije dosadilo. Tada je Bog silom nebeskom ubio Pengu, i razorio njegovo carstvo a podanike prokleo da neprastano idu od zemlje do zemlje, ne nalazeći nigdje mira.

Teško je utvrditi koliko zaista ima Cigana ali se pretpostavlja da ih širom svijeta ima oko 1.500 000. a najveći broj ih i danas živi u Rumuniji pa se zato  njihova plemena skoro uvijek nazivaju vlaško-ciganska. Riječ Romi kako ih poslednjih godina kod nas nazivaju nema nikakve veze sa riječi Rumunija(Romania). Većina njih sebe i sada kod nas naziva Ciganima ali su vlasti poslednjih godina taj naziv doveli u vezu sa diskriminacijom za šta ne postoji nikakav osnov. Samo ime ne odražava diskriminaciju već postupci i nebriga vlasti prema njima koja umjesto da ih integriše među ostale građane vrši segregaciju smještajući ih u posebna naselja. Na ciganskom jeziku riječ Rom znači čovjek, suprug, muž pa je ta riječ iskorištena za njihovo ime.

Na prostorima bivše Jugoslavije, za neke ljude se kaže da se ponašaju ciganski(ciganski način, ciganska posla) što je proisteklo iz njhovog karaktera jer su neozbiljni, ne drže se date riječi, skloni su prevari, često i krađi.


Tokom Drugog svjetskog rata Cigani su stradali od nacista širom Evrope. Poslije rata su naseljavali prostor bivše Jugoslavije ali najviše u Srbiji. Iz Hrvatske se većina Cigana iselila što govori o odnosu hrvatske vlasti i naroda prema njima.  

Zvanično se smatra da svi Cigani potiču iz Indije i da su se razišli po cijelom svijetu u desetom vijeku.  
Ovaj nomadski narod vremenom se podijelio u više plemena i grupa, koje imaju zasebne nazive i karakteristike. Cigani su prihvatili hrišćanstvo i u manjoj mjeri islam. Većina ih je pravoslavne vjere mada ih ima i među drugim religijama.


Tako su nastali Banjaši, vlaško, cigansko pleme kome je maternji jezik rumunski. Ovako ih najčešće nazivaju njihovi saplemenici Džambasi, a njihovo ime u prevodu znači "rudari". Banjaše  u Vojvodini i Slavoniji nazivaju  Cigani koritari a u Bosni Karavlasi.

Džambasi govore ciganski jezik s mnogo primjesa rumunskog. Bave se trgovinom, najčešće konjima. Ime su dobili od rumunske riječi “geambas” što znači, poznavalac konja, dobar jahač, ali i mangup, lupež i probisvjet.


Postoji pleme Kalderaši koji  takođe pripadaju vlaškim Ciganima i njima je ciganski jezik maternji. Ovo pleme je veoma rasprostranjeno po svijetu, kako zbog svoje brojnosti, tako i zbog specifičnog zanimanja koje ih je primoravalo da žive čergaškim načinom života. Naime, oni se bave kotlarstvom, po čemu su i dobili ime. Oni pri govoru otežu riječi pa ih drugi Cigani zbog toga ismijavaju.Veoma su ratoborni i nepovjerljivi. Istraživači pretpostavljaju da su Kalderaši iz naših krajeva rasprostranjeni po Australiji, Južnoj Americi kao i u  Severnoj Americi i Kanadi, koje tamo nazivaju Mačvaji jer vode porijeklo od mačvanskih Kalderaša.



Grupa vlaških Cigana koja se naziva Lejaši. Oni su nekad živjeli kao nomadi. Sada su ti Cigani, kao i gotovo svi ostali, naseljeni po selima i gradovima širom sjeverne i sjeveroistočne Srbije. Ime su dobili po tome što riječ lae, znači  "potok", pa ime tog ciganskog plemena prevode sa "potočari", oni koji žive pored potoka.


Lovari su vlaško, cigansko pleme čiji se pripadnici mogu naći po čitavoj Evropi, a sebe nazivaju "neustrašivim svjetskim skitnicama koje krstare mnogim zemljama". Lovari tvrde da su Mordvini, što je u stvari ime jednog finskog naroda koji žive u srednjem toku Volge. Njihov jezik je  oblik ciganskog sa velikim primesama mađarskog, što ukazuje na to da su dugo živjeli zajedno sa Rumunima i Mađarima.
Pošto, pretežno, imaju ruska imena, može se zaključiti da su i tamo živjeli, a narod ih je jednostavno prozvao "ruski Cigani". Naselili su se u Obrenovcu, selima kod Požarevca, Ćupriji, a jedan broj ih je ostao u Banatu. Porijeklo termina Lovar nije utvrđeno, već o tome postoje brojne pretpostavke. Sremski Cigani tvrde da ime ovog plemena potiče od riječi lova, odnosno novac.
 

Tamari je ime vlaško, ciganskog plemena čije ime nauka nije uspjela do kraja da odgonetne. Smatra se da su Tamari najstarija grupa Cigana koja se doselila u naše krajeve i koja je tokom godina izgubila maternji jezik i prihvatila jezik sredine. U prošlosti su se bavili kovačkim zanatom, a kasnije i poljoprivrednim zanimanjima. U Srbiji govore isključivo srpskim jezikom i veoma su ponosni što su ih Srbi prihvatili, jer su se praktično asimilovali u naš narod.


Rijetko kad pokazuju svoje cigansko porijeklo i tek u novije vijreme počinju da se deklarišu kao Cigani što je najvjerovatnije uticaj političara kako bi prikupili veći broj glasača. Ostale ciganske grupe ih vrlo teško prihvataju "za svoje", prije svega zbog toga što ne govore ciganski jezik. Tamari su prihvatili pravoslavnu vjeru i uglavnom slave Sv. Petku. Imena i prezimena su im srpska.  Do nedavno su se ženili u udavali međusobno, a u novije vrijeme mješoviti brakovi su sve zastupljeniji.


Gurbeti je ime grupe Cigana, koji vuče korijen iz arapskog jezika. Ovo ime se u užem smislu  koristi za čergaše, ali se u Makedoniji između ova dva pojma pravi razlika.


Burgundžije su posebna grupa Cigana. Oni se ubrajaju u takozvane "grčke Cigane" jer u njihovom jeziku ima primjesa novogrčkog jezika. Mahom se bave kovačkim, burgijaškim, ili klinčarskim zanatima. Ima ih u Južnoj Srbiji, oko Aleksinca i Niša, ali su se zbog trgovine svojim proizvodima razišli po čitavom Balkanu. Svoja tradicionalna zanimanja poput izrađivanja crepulja ili mečkarenja, odavno su napustili.


Ciganski "zanat" koji je jedna od prvih asocijacija na ovaj narod je i muzika. Osim što je ovaj narod oduvijek živio od pesme i igre, ciganski muzikanti i ciganske igračice zauzimaju posebno mjesto i u srpskom folkloru.

Cigansko igranje je često vrlo lijepo, puno pokreta i figura, u kojima  se naizmenično ređaju i harmonično dopunjavaju istočnjački zanos i strast, tiha sentimentalnost i pritajeni sevdah.
U novije vrijeme, Cigani na jugu Srbije su počeli da formiraju duvačke orkestre koje čine klarinet, saksofon, razne vrste truba, daire, bubnjevi, tupani, zurle i tarabuka. Ti orkestri su vrlo popularni, kako po selima tako i u gradovima, a neki od njih su angažovani na saborima.